يونس جاويد عنوان کرد: فقدان ديدگاه سيستمي عامل بروکراسي شده است و باعث شده که ترانزيت به عنوان بخشي از صنعت و تجارت بومي سازي نشود.

جاويد دراين‌باره توضيح داد: حمل‌ونقل بين‌المللي در چهار راه چندين رشته تجاري بين‌المللي قرار گرفته است که با کنوانسيون‌ها، بيمه، قانون تجارت، قوانين داخلي، عرف‌هاي بين‌المللي و با خيلي از مسائل بين‌الملل ارتباط مستقيم پيدا مي‌کند و متأسفانه عدم توجه به يک بخش از اين موضوعات باعث مي‌شود که بخش بزرگي از نظام حمل‌ونقل بين‌المللي تحت‌الشعاع قرار بگيرد.

او مي‌گويد: مسائلي مثل اينکوترمز، تجارت خارجي، محاکم اختصاصي يا فقدان محاکم اختصاصي رسيدگي به اين موضوعات دست‌به‌دست هم مي‌دهد و شوربختانه آن‌چنان‌که شايسته کشور ماست در اين حوزه ما را رهنمون نمي‌کند. به‌طورکلي حمل‌ونقل بين‌المللي هشت‌سال جنگ تحميلي را تحمل کرده، در دوران تحريم پيشتاز تحريم‌ها بوده، اما همواره اين صنعت در کشور مورد غفلت بوده و با اقبال عمومي به‌ويژه در حوزه قانون‌گذاري مواجه نشده است.

جاويد ادامه داد: ازجمله موضوعات ديگر بحث کنوانسيون‌هاي حمل‌ونقل است. مراحل الحاق به کنوانسيون‌ها خيلي کند است به‌عنوان‌مثال کاميون‌هاي ما از اروپا نمي‌توانند کالاي خطرناک حمل کنند چون در آن‌جا يک کنوانسيوني است تحت عنوان کنوانسيون حمل کالاي خطرناک جاده‌اي (اي‌دي‌آر)، الزام به الحاق به اين کنوانسيون در برنامه سوم توسعه صراحتاً آمده بود.

وي گفت: بر اين اساس، وزارت راه و ترابري وقت مکلف است که مراتب الحاق به کنوانسيون اي‌دي‌آر را طي طريق و آن را به مجلس ارسال کند. تاجايي که من اطلاع دارم پس‌از اين همه‌سال اين لايحه اخيراً به مجلس ارجاع شده است.

او گفت: عدم الحاق به اي‌دي‌آر دو اثر منفي دارد؛ اول اينکه کاميون‌هاي ما نمي‌توانند کالاي خطرناک را حمل کنند در نتيجه کاميون‌هاي غير ايراني حمل مي‌کنند و دوم اين‌که موجب مي‌شود صاحبان کالاي ايراني براي اينکه کالا را با کاميون ايراني حمل کنند اظهار خلاف مي‌کنند، يعني کالاي خطرناک را کالاي غير خطرناک معرفي مي‌کنند که اين خود خطرات بسياري دارد.